បុណ្យភ្ញុំបិណ្ឌគឺជាបុណ្យសាសនាព្រះពុទ្ធដ៏សំខាន់មួយនៅកម្ពុជា ដែលមានន័យសំខាន់ក្នុងការចងសាសនា សង្គម និងវប្បធម៌ជាតិ។ បុណ្យនេះត្រូវបានប្រារព្ធឡើងរៀងរាល់ឆ្នាំក្នុងរយៈពេល ១៥ថ្ងៃនៅខែភទ្របទ (តាមរដូវកាលប្រពៃណី) ហើយជាសញ្ញានៃការចងសាមគ្គីភាពក្នុងសង្គម និងផ្លាស់ប្តូរគំនិតធនធានសង្គម។
បុណ្យភ្ញុំបិណ្ឌមានន័យសំខាន់ជាច្រើន មិនថាជាថ្នាក់បុស្បូណ្យសាសនា ឬសង្គមកិច្ច។ ជាមុនសិន គឺជាពេលវេលាសំរាប់ពុទ្ធសាសនិកក្នុងការធ្វើបុណ្យ ដើម្បីឧទ្ទិសកុសល់ទៅដល់បុរសជាតិ និងវិញ្ញាណឪពុកមាតា ឬសាច់ញាតិដែលបានចែកដាច់។ ការធ្វើបុណ្យនៅក្នុងបុណ្យភ្ញុំបិណ្ឌធ្វើឲ្យមានការចងសាមគ្គីភាពក្នុងសហគមន៍ ដោយបងប្អូនជាតិសាសនាចូលរួមសាងសេចក្តីរីករាយ និងសេចក្តីសុខ។
លើសពីនេះ បុណ្យភ្ញុំបិណ្ឌក៏ជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ការបង្រួបបង្រួមព្រះសាសនា។ ពុទ្ធសាសនាចារ្យ និងសាធារណជនមានឳកាសចូលរួមធ្វើសេចក្តីល្អ និងសិក្សាសេចក្តីទូលំទូលាយពីព្រះធម៌។ ការចូលរួមធ្វើបុណ្យនៅវត្តអារាមក៏ជាការពង្រឹងទំនាក់ទំនងសង្គម ដោយជំរុញឲ្យមានការចែករំលែក និងការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក។
ប៉ុន្តែបុណ្យភ្ញុំបិណ្ឌក៏ជាការរំលឹកដល់ស្នាដៃប្រវត្តិសាស្ត្រនិងវប្បធម៌ខ្មែរ។ វាជាសញ្ញានៃការចងស្នាមស្នេហាជាតិ និងការរក្សាអត្តសញ្ញាណសាសនានិងជាតិ។ ជាទូទៅបុណ្យភ្ញុំបិណ្ឌជាបុណ្យដែលមានតម្លៃសំខាន់ជាច្រើនស្រទាប់ ដែលទាក់ទាញទាំងផ្នែកសាសនា សង្គម និងវប្បធម៌ក្នុងការរួមសាងសុខសន្តិភាព និងការរីកចម្រើនរបស់ប្រជាជនខ្មែរ។
